Veit ekki hvað skal halda

Eftir að hafa lesið vitnisburð beggja aðila(domstolar.is) þá veit ég hreinlega ekki. Þegar strákurinn segir frá lítur þetta einfaldlega út sem heiðarleg mistök á fylleríi. En stelpan er að sjálfsögðu á algjörlega öðru máli og segir hann hafa neytt boltann upp og ýmislegt annað sem ég ætla ekki að fara útí hérna. Gera má ráð fyrir að báðir aðilar séu að ýkja og bæta við, því bæði voru full og ekki líklegt að þau muni eftir öllum smáatriðum sem geta þó verið svo mikilvæg í svona máli. Ég veit hreinlega alls ekki hvoru þeirra ég trúi og hef litla skoðun. En í vitnisburði beggja segir að þau hafi farið heim til hennar og að hún hafi talið boltann leikfang og hann hafi boðist til að taka hann út, áður en hann fór. Hún hinsvegar, hafi verið það ölvuð að hún vildi bara fara að sofa.

Get ekki ýmindað mér annað en að erfitt sé að dæma í þessu máli og fólk tekur afstöðu um leið og það les fréttina. Ég gerði það einnig en vinur minn benti mér á vitnisburðinn og núna veit ég ekki hvað skal halda.

 

 

Skildi bolta eftir í leggöngum konu

Á varla orð...

Ég verð að segja...ég á hreinlega ekki orð! Auk þess að vera hissa er ég nokkuð sár, þessi myndarlegi strákur var einn af mínum uppáhöldum. Stjörnurnar eru daglega í fréttum, þó kannski minna af honum en öðrum enn stærri stjörnum, en svona frétt slær mig algjörlega út. Hver man ekki eftir minnistæðum leik hans þar sem hann lék á mótu Juliu Stiles í 10 things I hate about you? Alveg hreint yndisleg mynd að mínu mati og hann var alveg hreint æðislegur!

Svo fylgja stórmyndirnar á eftir. Svona stelpustelpur eins og ég minnast eflaust núna Brokeback Mountain og Casanova og einnig var ævintýramyndin Brothers Grimm nokkuð vinsæl. Þessar myndir eru klassík.

Heath Ledger, 1979-2008, á farsælan feril að baki sér. Þótt lífið sé ekki alltaf dans á rósum hélt hann oftast sínu striki og brosti útí heiminn. Hann mun seint ef ekki aldrei gleymast því sum nöfn lifa að eilífu. Ég samhryggist vinum hans og aðstandendum mjög mikið og ég hugsa til þeirra.

Heath Ledger. Þín er saknað, megir þú hvíla í friði.

Heath Ledger látinn

Sumt fólk á ekki rétt á sér...

Ég hef aldrei verið hrifin af þessum barnalandssíðum en ég bjóst nú samt aldrei við neinu svona viðurstyggilegu. Mér hefur alltaf fundist hálfkjánalegt að tileinka heila síðu barninu sínu, hvað það gerir, segir, hvernig það lítur út og svo framvegis. En það er bara ég, ég vil halda svona hlutum innan fjölskyldunnar, ekki deila þeim með alheiminum. Reyndar held ég að fólk hafi hálfpartinn búist við þessu, að perrar og ógeð skoði síðurnar semsagt. Ég er alls ekki að segja að þessar barnalandssíður séu ábyrgðarleysi af hálfu foreldranna, alls ekki, bara að það mætti aðeins gæta sín hvað er sett þarna inn, alveg eins og með allar aðrar síður á netinu. Það getur hver sem er skoðað þetta.
     Hvað þessa barnaperra varðar er ég í algjöru sjokki. Það slær mig hvað fólk leggst lágt til að komast yfir barna"klám", ef klám má kalla. Myndir af léttklæddum, litlum börnum er ekki klám. Það er eðlilegt. Maður getur ekki skoðað myndaalbúm heima hjá vinafólki með barn án þess að reka augun í mynd af barninu bara á bleyjunni eða bert að ofan að leika sér útí garði í buslulaug. Við sjáum þannig myndir í albúmum hjá vinum og ættingjum. En netið er misnotað á ýmsa vegu og þessi leið sú alversta af þeim öllum. Við komumst öll yfir vírusa og orma eða ef að litli bróðir manns er að skoða klám eða amma manns að versla korselett. En svona lagað komumst við ekki yfir. Ég er nú ekki foreldri sjálf, en ef að ég vissi af einhverjum líta á litla bróðir minn sem kynveru og jafnvel snerta sjálfa/n sig yfir honum yrði mér hreinlega alveg ofboðið. Ég myndi hiklaust hafa samband við lögreglu og jafnvel hella mér aðeins yfir þann ásakaða sjálf. Þetta er ógeðslegt. Barnaperrar og níðingar eru þeir alverstu sem ég veit um. Sumt fólk á hreinlega ekki rétt á aðgang að tölvum. Sumt fólk á hreinlega ekki rétt á því að láta aðra vita af sér. Sumt fólk ætti að loka inni að eilífu.

Foreldrar fullir viðbjóðs

Maðurinn er grimmur

Ég leit rétt yfir forsíðuna á mbl.is og við mér blasa sorgafréttir úr öllum áttum. Þessi áberandi stærst og fyrirferðamest og ég las greinina og hugsaði með sjálfri mér að öll börnin sem að misstu foreldra sína í þessari sprengju eða foreldrar sem misstu börn, fólk sem missti vini og ættingja, lífið hefur verið helvíti eftir þetta. Borgin í rúst, grátandi börn, örvæntingafullar mæður, ringulreið, reiði. Ég get ekki ýmindað mér þessar aðstæður en svona var þetta bara í seinni heimstyrjöldinni. Hugsið ykkur að vera gyðingur, svartur, samkynhneigður, veikur eða eitthvað í þá áttina á þessum tíma. Hugsið ykkur að vera skotinn til bana fyrir að standa fyrir rétti þínum, kæfður í gasklefa fyrir að vernda eigin börn, drekkt fyrir að vera til. Hugsið ykkur að vera í fangabúðum sem gengu út á það eitt að myrða, gista í slátrunarhúsi.
    Shinzo Abe segist ætla að gera allt sem að í hans valdi stendur til að tryggja að Nagasaki verði síðasta borgin sem verður fyrir kjarnorkuárás. Hvernig hann ætlar sér að gera það er mér hulin ráðgáta, maðurinn er grimmur og ef hann ætlar sér eitthvað slæmt þá kemur hann því í verk. Þrátt fyrir Hirosima og Nagasaki er ennþá verið að þróa og prófa kjarnorkusprengjur, og til hvers að gera það ef að þær verða svo ekkert notaðar? Ég reyni að velta mér ekkert of mikið uppúr þessu, en við í vinahópnum minnumst reglulega á þetta og hræðumst hörmungar lífsins. Lífið er nefnilega hræðilegt. Móðir náttúra tekur sinn toll, jarðskjálftar, flóð, eldgos, þurrkar. Ofan á þetta kemur svo maðurinn. Hættulegasta skepna heims. Barnaníðingar, morðingjar, hryðjuverkamenn, nauðgarar og svona mætti lengi telja. Engin skepna á jörðinni er svona grimm, svona miskunarlaus. Maðurinn er alls ekki gallalaus, við erum illgjörn og teljum okkur yfir aðrar verur hafnar og segjum að við séum gáfaðasta skepnan. Af hverju gerum við þá það sem að ekkert annað dýr gerir? 

Við særum, meiðum og drepum. Þrátt fyrir þá vitneskju höldum við því áfram.

Er okkur alveg sama? 

Kjarnorkuárásarinnar á Nagasaki minnst

Dinner at my place

Ég vaknaði nokkuð seint í morgun, seinna en ég ætlaði. Líklega af því að ég fór að sofa undir morgun. Það gekk allt á afturfótunum í morgun hjá mér, sturtan var of lengi að hitna, hárblásarinn bilaður, tannburstinn týndur og ég var alveg viss um að þetta yrði hræðilegur dagur þannig að ég bar mig illa, vældi og kvartaði yfir hinu og þessu en loks fékk vinkona mín mig aðeins út og við fengum okkur kvöldmat á fáförnum veitingastað. Ég fékk mér einhvern pastarétt, hann leit vel út og ég tók svo ærlega til matar míns að það var næstum klúr áfergjan í mér. Vinkona mín horfði skömmustulega í kringum sig og brosti aumlega að þjóninum. Síðan tók ég eftir því að það var maður á næsta borði sem fylgdist með þessum aðferðum og glotti lymskulega. Hann var ótrúlega fallegur. Hárið var brúnt og glansandi og hann hafði fullkomnar hvítar tennur, andlitsfallið ótrúlega sterklegt en samt svo mjúkt. Hann var bara einfaldlega gordjös eins og mamma segir. Hann var samt nokkuð eldri en ég, en samt stóð ég sjálfa mig að því að gá hvort hann væri með trúlofunarhring. Ég brosti til hans og tók aftur til matar míns, aðeins smekklegar í þetta sinn.
     Þegar við vinkona mín vorum búnar að borga og á leiðinni út grípur maðurinn í handlegginn á mér og segir eitthvað á erlendu tungumáli. Ég hristi hausinn vonleysislega til að gefa til kynna að ég skilji hann ekki og þá segir hann á góðri ensku "You are pretty, what do you say about dinner at my place?" Ég fann að mér hitnaði í framan og gerði heiðarlega tilraun til að glotta, en ég hef það sterklega á tilfiningunni að þetta hafi verið gretta. Ég minnti hann á að ég hafi verið að borða kvöldmat og ég yrði að fara, vinkona mín biði eftir mér. Hann stóð eftir með sorgarsvip og sárt ennið og ég fer heim, glöð og ánægð og sjálfsálitið í hámarki, þessi dagur var alls ekki svo slæmur eftir allt saman.

Ég sver að ég hélt ég myndi tárast...

Vá, ég veit ekki alveg hvernig á að bregðast við þessu, innst inni held ég að ég hafi vitað það allan tímann að þessi sæta stelpa myndi ekki lifa þetta af. Þetta er alveg hræðilegt og mér finnst það alveg vera það versta í heiminum að myrða lítil börn og hver svo sem gerði henni og foreldrum hennar þetta á allt ljótt skilið. Og sú staðreynd að það sé fylgst grannt með foreldrum hennar sló mig alveg út af laginu, ég trúi því engan vegin að þau hafi rænt og myrt eigin dóttur, til hvers þá? Líklega telur fólk það vera útá athyglina en hver vill vera þekktur fyrir að eiga barn sem var myrt? En ég veit náttúrulega ekkert um þetta, en ég hef enga, alls enga, trú á því að foreldrarnir hafi átt einhvern hlut að máli. Þau eru líklega bara örþreytt, ringluð og hrædd um dóttur sína, halda samt herferðum áfram og það er fólk um allan heim með augun opin fyrir líklegum ræningja eða Madeleine. Ef hún er dáin, sem að ég tel sjálfri mér trú um að hún sé ekki því þetta er of sorglegt fyrir mitt viðkvæma hjarta, þá votta ég öllum þeim sem komu eitthvað nálægt henni eða hún náði að snerta streng í hjarta ykkar, alla mína samúð. 

Megi hún hvíla í friði og ég óska foreldrum hennar alls góðs.

Telja að Madeleine hafi verið myrt